Tydzień wybitnie literacki.
Wczoraj odbył się wieczór autorski Wojciecha Borkowskiego pod Amfiteatrem,
jutro spotyka się nasza redakcja, a później idziemy na wieczór autorski Tamary Bołdak-Janowskiej.
Kalibruję się na częstotliwości w okolicach 500,
a że MotownLover też jakoś tak, to
the floor is ours.
Zaczynam dużo rozumieć, a raczej - być tym.
Częstotliwość 500 to miejsce, gdzie już nie boli cię, że ktoś myśli, że cię krzywdzi.
W rzeczywistości wcale tego nie robi.
Nikt nas nie krzywdzi - robimy to same/sami poprzez swoje reakcje.
Czujesz miłość do tej osoby. Nie potrzeba też słów, żeby wiedzieć, dlaczego tak robi.
To ci się wgrywa jak jakiś program.
Ot, tak.
To jak z tym blaskiem - stoisz obok kogoś i czujesz go albo nie czujesz.
Czasami to jedna i ta sama osoba, więc jest rozdźwięk i to trochę trwa zanim pojmujesz,
że najważniejsze jest twoje dobro oraz zachowanie tej otwartości.
To jest moment, kiedy po cichu odchodzisz.
Z miłości do wszystkich zainteresowanych.
Ten utwór towarzyszył mi przez cały weekend.
W lipcu będą znowu w Ostródzie.
