Wieś.Idylla.Sielanka.Rewolucja.

Był środek tygodnia - 10 maja konkretnie - i padał śnieg.
W czerwonej torbie niosłam matkę artzina do Kamienicy Naujackiej, kiedy dał o sobie znać telefon.
"Siedzę w pociągu do Karlsruhe i czytam Graff" - Aguś!
No dobrze!
Matkę feministkę też mam u siebie na antresoli, więc nadrabiam, żeby móc z Aguśkiem w czerwcu dysputy prowadzić. Rzecz dzieje się na kocyku w zagajniku. Jest upał, popijam lemoniadę z mniszka lekarskiego. Własnoręcznie zebrałam i zawekowałam.
#TwórczośćFeministyczna

Na sąsiednim kocyku, w cieniu, AleMężczyzna czyta Waginę,
a czytelnik z niego wybitny...
Bez dwóch zdań. 

Czytam więc Graff, przypomina mi się Reakcja, którą czytałam w dniu, kiedy wygrał PiS. Myślę o tym, jak sfeminizowana jest opieka - czy to nad niemowlęciem, czy to nad osobami starszymi czy niesamodzielnymi. Graff też pisze o tym, że w naszej kulturze wielu mężczyzn jest zamkniętych na budowanie głębokiej więzi i bliskości ze swoimi dziećmi, które odbywa się właśnie poprzez opiekę nad nimi. Wtem zza domu Bormana (ten od "Kajzer, &*^%, ty ^&*^!") dochodzą wesołe głosy dzieci. Słyszę, jak starsze dziecko uczy młodsze rymowanek w stylu Siała baba mak i Jedzie pociąg z daleka. Maluchy powtarzają, starszak cierpliwie poprawia. "To my tutaj zawracamy. Paaaa!" Podnoszę wzrok. Aha, dwunastoletni syn sąsiadów jedzie rowerem do domu, a reszta grupy wraca w kierunku wsi.
Skład jest następujący:
brykający kilkulatek,
mały chłopiec w pieluszce i body - ewidentnie dopiero od niedawna chodzi samodzielnie,
młody nastolatek,
niemowlak w wózku pchanym przez nastolatka.
Tak! Nie ma tam ani jednej dziewczynki.
W życiu czegoś takiego nie widziałam,
a wczoraj stało się to w mojej wsi.
Absolwenci naszego przedszkola i naszej szkoły!
DUMA
<3 <3 <3
Ratunek dla Polski nadejdzie z Idzbarka!
Muszę to opowiedzieć Graff.