Dietla 95/2 - HorrorHaus 2.0

To odtrutka na wczorajszy wieczór:



Najważniejsze kryterium: miało być blisko Wielopola.
W pakiecie dodali salę prób za ścianą/pod podłogą - who the hell knows, where.
Jak nie chór seniorów i patriotyczne pieśni powstańcze, to
szatańskie wersety ciężkiego metalu;
"na stos, na stos rzuciliśmy nasz życia los" w kolejnym kręgu piekielnym.
Perkusja w stylu R.U.T.A. i potok bełkotu Nergala.
Ty przedstawiasz?
O co chodzi?
To jakiś kosmiczny test na moją postawę ZEN? 
No dobra.
"A więc to tak?"
Być może najważniejsza nauka w Procesie: bierz, co dają i nie marudź, jeśli nie dają,
bo widocznie jest w tym jakiś sens.
Popłynęłam zatem i podeszłam do tego w Lowenowskim stylu.
I zdziałało cuda.
Kontynuacja poniedziałku i wtorku po prostu,
w spazmach śmiechu, though,
no bo to była gigantyczna kumulacja absurdu, przyznacie...
Pojechała myśleć i pisać, to jej Behemotha dowalili pod podłogą.
Typisch Konisz!
Dziś na Kazimierzu wypatruję Korowiowa w kraciastych porciętach.
Life is what you make of it, a ja mam tę tragifarsę i - przyznaję - uwielbiam to.

Najdzielniejsza Przyjaciółka/

The Brave Pony

(Lisek w świetnej formie, 

bardzo mi się podobały te wiadomości!)

PS Po próbie poszłam ustalić godziny pracy tego studia i przy okazji poznałam piekielnych panów:

to młodziutcy chłopcy! Takie słodkie buźki, kto by pomyślał, że oni taką muzę grają???

I dobrze grali! Naprawdę dobrze!

Co za akcja...

Oto cały ty, Koniczku...

PS2 A Ty, właśnie Ty, jesteś bardzo, bardzo cute! Nie wątp w to ani przez chwilę.
To zdjęcie jest prześliczne i bardzo wymowne. Bardzo piękne zatem.
No i masz ten dar liryczny!