Pisz!

 

Spakuj laptopa. Idź w miasto.

Umiesz być sam?

Możesz zabrać słuchawki. Masz Premium, możesz słuchać czego chcesz.

Usiądź gdzieś w tłumie. To może być park albo jakiś skwer. Może być kawiarnia albo plac zabaw.

Teraz są dwie opcje:

albo z muzą, albo bez.

To zależy, co chcesz osiągnąć i w jaki sposób to robisz.

Rozpoznanie tego wymaga już delikatnej znajomości swoich reakcji i preferencji,

a nie każdy to ma. Być może musisz trochę poćwiczyć.

Siadasz gdzieś. Możesz zamówić kawę, wino, lemoniadę.

Koniecznie musisz być sam – pamiętaj!

A teraz patrz!

Kto tam jest i co robi? Jaka jest ich mowa ciała?

Jak się z tym czujesz? Dobrze Ci tam samemu czy raczej chcesz uciec i się schować?

Dlaczego?

A tak w ogóle, to na co zwracasz uwagę?

Na dorosłych i ich ubrania? Raczej kobiety czy mężczyzn? Dzieci?

Chmury? Są tam w ogóle chmury czy jest ciągle stalowe niebo?

Co o tym miejscu mówi architektura? A może to dla Ciebie nieistotne?

Co to mówi o Tobie? Skąd to się bierze? Zawsze tak było?

Dobrze Ci tam teraz?

Jesteś tam, gdzie chcesz być?

Spisz!

Możesz schować głęboko i zajrzeć tam dopiero za kilka lat, ale – na Boga – pisz!

Kiedyś sobie za to podziękujesz,

a pani O. przeczyta z wypiekami na twarzy.